Niepełnosprawność – kiedyś i dziś

Dla mnie to jest ciekawy temat. Nie z tego powodu, że jest to teraz w pewnym sensie modne, ale z powodu jak to wyglądało kiedyś. Miło mi będzie przynajmniej porównać przynajmniej reakcje jakie występowały oraz jakie są w obecnych czasach.

Jak było dawniej

W czasach antycznych niepełnosprawność różnie akceptowano w różnych miejscach oraz okresie. Na przykład w Egipcie, aby stać się kapłanem trzeba było być właśnie osobą niepełnosprawną, ich odmienność w żaden sposób nie niszczyła im kariery, nie borykali się z dyskryminacją bądź też uprzedzeniami. Natomiast w Sparcie było inaczej, tam stawiano bardziej na atrybuty fizyczne. Jak narodziło się niepełnosprawne dziecko to rodzice porzucali je w górach Tajget. Tam natomiast mógł je zabrać jedynie poddany chłopski i wychować na niewolnika. Natomiast w Rzymie sytuacja była wypośrodkowana i wszystko zależało od sytuacji finansowej osoby niepełnosprawnej. Jak należała do bogatej rodziny to mogła liczyć na opiekę i szacunek. Natomiast biedni i niezdolni do pracy staczali się na samo dno drabiny społecznej lub byli wywożeni do miejsc odosobnienia, gdzie mogli szybko umrzeć. Natomiast osoby z niepełnosprawnością psychiczną w Rzymie mogły liczyć na trochę inne traktowanie, ich rodziny leczyły ich doskonałym winem i muzykoterapią. Dzięki temu osoby te mogły dochodzić do zdrowia o wiele spokojniej. Jak już było dobrze to można było ich dołączyć do pełnoprawnego społeczeństwa.

U antycznych Inków było trochę inaczej niż w społeczeństwach z nad Morza Śródziemnego. U nich niepełnosprawni byli odgradzani od pełnosprawnego społeczeństwa w specjalnych częściach miast albo też tworzono dla nich zupełnie inne skupiska ludzkie. Inkowskie prawo określało specjalnie, że osoby nie w pełni funkcjonyjące w społeczeństwie mogą spożywać jedzenie zebrane z określonych pól albo sadów. W przypadku rodzin to też były paragrafy do tego. Osoby niepełnosprawne mogły brać śluby tylko osoby z tą samą niepełnosprawnością, czyli jak ktoś był niewidomy to mógł tylko zawrzeć związek małżeński z osobą niewidomą.

W średniowieczu i w czasie renesansu w Europie niepełnosprawność była codziennością, ludzie byli przyzwyczajeni do przeróżnych kalek. Właśnie takie widoki były codziennością na europejskich ulicach. Kaleką możną było się stać w przeróżny sposób. Pierwszą przyczyną były epidemie oraz ciężkie choroby, które przyczyniały się do tego, że ludzie tracili część swojego ciała. Przy okazji, malarze mając codziennie przed oczami takie widoki to ich nie omijali i ukazywali je na swoich płótnach. Dzięki temu w obecnych czasach można stwierdzić jakie choroby panowały w czasach średniowiecza oraz renesansu. Przy okazji osoby kalekie były uznawane za osoby, na które spadła kara boska albo też jest to boska próba, na którą człowiek został wystawiony.

Dzięki swojemu kalectwu osoby niepełnosprawne żebrały na ulicach i było to ich jedyne źródło utrzymania, przez to też można było spokojniej przeżyć ten trudny los. Niektórzy ludzie specjalnie kaleczyli swoje dzieci w celu, aby one zbierały pieniądze i żeby można było łączyć koniec z końcem. Na ulicach pojawiały się też inne niepełnosprawne postacie, byli to złodzieje, oszuści i podobne osoby. Za swoje czyny dostali karę wyłupienia oczu, odcięcia ręki albo nogi oraz podobne temu działania. Przez to też można zauważyć drugi typ osób żebrzących na ulicach.

W obecnych czasach można jeszcze spotkać w niektórych miejscach osoby niepełnosprawne proszące o jałmużnę, ale mniej więcej do XIX wieku można było spotkać o wiele częściej na ulicach takie postacie. Mniej więcej od XVII wieku powoli wszystko się zmieniało i niepełnosprawni zyskiwali coraz więcej. Tak naprawdę wszystko zależało od rodzaju ich niepełnosprawności, bo część z nich mogła sobie pozwolić na lekkie pracę i zarabiać pieniądze. Inni byli umieszczani w szpitalach i przytułkach, gdzie można było odpowiednio się nimi zająć i pielęgnować.

Natomiast nie tylko na dworach królewskich pojawiały się karły albo też osoby chore psychiczne, aby poprawić humor przynajmniej właściciela posiadłości. Oczywiście są też takie choroby, dzięki którym pokazywano takie postacie publicznie, czy to w cyrku bądź też na ulicy jako osobliwość. Dzięki temu pojawiały się sytuacje, że ludzie na niepełnosprawnych zarabiali albo też ich wykorzystywali do dziwnych prac.

Sytuacja obecnie

W XX wieku rozpoczęło się pozytywne działania w kierunku poprawnego współistnienia osób pełno- i niepełnosprawnych (chociaż w obecnej chwili w niektórych miejscach społeczeństwo musi jeszcze się poprawić). Przykrym okresem dla osób nie do końca w pełni sprawnych był czas II wojny światowej. Dlaczego tak piszę? A z tego powodu, że faszystowska ideologia propagowała tylko i wyłącznie osoby w pełni zdrowe oraz bez żadnych uchybień cielesnych. Wiadomo co wtedy robiono z osobami, które nie były przystosowane do ówczesnego niemieckiego systemu, kierowano albo do obozów zagłady albo do obozów pracy.

W latach 80. XX wieku rozpoczęto tak naprawdę wielkie przygotowania do pełnego funkcjonowania osób, które nie funkcjonują w pełni w życiu. Natomiast pod koniec lat 90. można było zauważyć większy ruch wspomagający niepełnosprawnych. Do obecnych czasów nie tylko istnieją specjalnie przytułki, ale też osoby te mogą coraz śmielej poruszać się po mieście oraz też mieć możliwość podjęcia pracy. A przez to też o wiele spokojniej pracować w innym miejscu niż mieszkają.

W obecnych czasach tak naprawdę pozostaje zmieniać nam nie otoczenie, aby jeszcze bardziej dostosować je dla osób nie będących w pełni sprawne. Do tego jeszcze dochodzi nasze społeczne myślenie oraz sumienie, które też czekają, aby wspierać tych ludzi. Możliwe, że potrzebujemy jeszcze dorosnąć do takiego dobrego myślenia. Dla mnie jest jak na razie dobrze w porównaniu z wcześniejszymi wiekami, chociaż można się poprawić.

Definicje

Niepełnosprawność jako definicję można definiować wszelaki sposób, z tego też powodu podam kilka wyjaśnień tego pojęcia.

W modelu medycznym niepełnosprawność to długotrwały stan występowania pewnych ograniczeń w prawidłowym funkcjonowaniu organizmu człowieka. Ograniczenia te spowodowane są na skutek obniżenia sprawności funkcji fizycznych, psychicznych bądź umysłowych. Jest to także uszkodzenie, innymi słowy utrata lub wada psychiczna, fizjologiczna, anatomiczna struktury organizmu. Utrata ta może być całkowita, częściowa, trwała lub okresowa, wrodzona lub nabyta, ustabilizowana lub progresywna.

Według WHO osoba niepełnosprawna to taka, która nie może samodzielnie, częściowo lub całkowicie zapewnić sobie możliwości normalnego życia indywidualnego i społecznego na skutek wrodzonego lub nabytego upośledzenia sprawności fizycznej lub psychicznej.

Niepełnosprawność społeczna są to warunki jakie społeczeństwo stwarza niepełnosprawnym. Niepełnosprawność społeczna jest w dużej mierze wyznaczana przez warunki jakie społeczeństwo zapewnia osobom niepełnosprawnym – takim jak przysposobienie transportu czy budownictwa dla osób niepełnosprawnych. Mówiąc obrazowo to społeczeństwo określa kto i w jaki sposób jest niepełnosprawny.

Dodatkowe informacje

W tym artykule można przeczytać może nie żali, ale tak naprawdę informacji co tak naprawdę się dzieje nie tylko w Polsce. Podobnie jest też na świecie, gdzie pojawiają się podobne przypadki jakie opisuje autor tekstu. Dla mnie jest to tak naprawdę nie dziwne, lecz chore.

Pod tym adresem można uzyskać informacje na temat jednej instytucji związanej z osobami głuchymi oraz ich kształceniem. Nie będę opisywał w pełni całego tej historii, wolę abyście sami przeczytali jak się kształtowało to miejsce.

Bibliografia

1. http://pl.wikipedia.org/wiki/Niepe%C5%82nosprawno%C5%9B%C4%87;

2. http://pl.wikipedia.org/wiki/Niepe%C5%82nosprawno%C5%9B%C4%87_spo%C5%82eczna;

3. http://portalmini.eu/nr10/niepelnosprawnosc.php;

4. http://portalwiedzy.onet.pl/4869,4291,1215957,1,czasopisma.html;